نتایج یك پژوهش دانشگاهی حاكیست
امكان تسكین درد آرتروز زانو با ژل زنجبیل
خود درمانی: پژوهشگران دانشگاه علوم پزشكی شهركرد با انجام مطالعه ای دریافتند كه استفاده موضعی ژل زنجبیل، درد ناشی از آرتروز زانو را تسكین می دهد و تاثیری مشابه ژل پیروكسیكام دارد.
به گزارش خود درمانی به نقل از ایسنا، غضروف یك بافت سخت و در عین حال قابل انعطاف است كه در انتهای استخوان ها قرار دارد. درون مفصل و بین دو سر استخوان از مایعی غلیظ و لزج پر شده است كه سبب لیز شدن غضروف ها می گردد. این مایع مفصلی مانع از اصطكاك غضروف ها شده و حركت استخوان ها را آسان می كند. در صورتی كه این غضروف ها دچار ساییدگی و تخریب شوند، سبب بیماری استئوآرتریت یا آرتروز می گردد.
آرتروز یا ساییدگی مفصل از شایع ترین دردهای مفصل زانو است. این بیماری سبب درد، كاهش دامنه حركت مفصل و تولید مشكل در انجام فعالیت های روزانه می گردد. بالا رفتن سن، افزایش وزن، كم تحركی، ضعیف بودن عضلات، وارد كردن فشار زیاد به زانو و پوشیدن كفش های نامناسب از عواملی هستند كه سبب تولید استئوآرتریت می شوند.
اصلی ترین شكایت این بیماران درد است و پیشرفت بیماری درد را مقاوم تر می كند. ازاین رو یكی از اهداف درمان آرتروز معطوف به كاهش درد است. یكی از مسكن های رایج برای كاهش درد زانو، ژل موضعی پیروكسیكام است.
گیاه زنجبیل از دیرباز برای درمان بیماری های متعددی همچون سرماخوردگی، تهوع، ناراحتی های گوارشی، اختلالات تنفسی، میگرن و... مورد استفاده بوده است. مطالعات قبلی اثر ضد درد و ضد التهابی این گیاه را تایید نموده اند. با این حال گفته شده كه مصرف خوراكی این گیاه می تواند باعث مشكلات گوارشی شود.
اغلب مسكن هایی كه برای بیماری آرتروز تجویز می شوند در طولانی مدت عوارض جانبی متعددی تولید می كنند. بنابراین عباس عبدلی تفتی، استادیار دانشگاه علوم پزشكی شهید صدوقی یزد و جمعی از همكارانش در دانشگاه علوم پزشكی شهركرد، مطالعه ای را طراحی كردند و در آن تاثیر ژل زنجبیل و ژل پیروكسیكام را در كاهش زانو درد ناشی از استئوآرتریت مقایسه كردند.
در این مطالعه ۱۲۰ بیمار ۴۵ تا ۶۰ ساله مبتلا به استئوآرتریت شركت كردند. بیماران به سه دسته ۴۰ نفره تقسیم شدند. برای گروه اول ژل زنجبیل ۲ درصد، گروه دوم ژل پیروكسیكام و گروه سوم دارونما تجویز شد. به منظور رعایت حقوق بیماران و محروم نماندن آن ها از درمان، یك بار در روز به هر سه گروه قرص دیكلوفناك دوز ۱۰۰ میلی گرم داده شد. ژل مورد نظر هم ۲ بار در روز به مدت ۲ هفته تجویز شد.
میزان درد و تاثیر آن بر عملكرد بیماران، یك بار پیش از شروع و یك بار بعد از آخر مطالعه، بر مبنای معیارهای استاندارد اندازه گیری شد. ژل زنجبیل هم در آزمایشگاه تهیه و اصالت و كیفیت آن تایید شد. بعد از آخر مطالعه و جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از روش آماری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته های این مطالعه نشان داد كه استفاده از زنجبیل به صورت ژل در كاهش درد، خشكی صبحگاهی و همینطور دامنه حركتی زانوی بیماران دارای استئوآرتریت اثر قابل قبولی دارد و تفاوت قابل توجهی با ژل پیروكسیكام ندارد. تاثیر ژل پیروكسیكام نسبت به زنجبیل كمی بهتر بود كه ممكن است به علت جذب پوستی كمتر ژل زنجبیل و یا كم بودن دوز آن باشد. همینطور ممكن است برای اثربخشی بهتر، طول درمان را افزایش داد.
عباس عبدلی فتحی و همكارانش پیشنهاد كردند بهتر است در مطالعات آینده بررسی بیشتری روی میزان جذب زنجبیل و تعیین دوز موثر آن صورت گیرد.
نتایج این مطالعه در آخرین شماره مجله ی علوم پزشكی كردستان انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب