آیا وزن و شاخص توده بدنی معیار درستی در سلامتی است؟
خود درمانی: خراسان رضوی شاخص توده بدن و وزن، تمرکز اصلی برنامه درسی سنتی در دانشکده های پزشکی آمریکاست. کارشناسان استدلال کردند که این مورد نه تنها، تعصب ضد چاقی را ادامه می بخشد، بلکه خطر مبتلاشدن به اختلالات خوردن را در میان افراد می افزاید.
ارث گزارش کرد، باوجود تأثیر غیرقابل انکار تغذیه بر سلامتی، بنظر می رسد که در ارائه آموزش مؤثر به پزشکان در این مساله حیاتی، وقفه قابل توجهی وجود دارد. این نظارت، آموزش های حیاتی مورد نیاز برای پزشکان آینده را نادیده می گیرد تا عادات غذایی سالم تر را در میان بیماران خود ترویج کنند.
شاخص توده بدنی، مقدار عددی است که از قد و وزن فرد به دست می آید و ابزار ساده ای است که به دسته بندی افراد در گروههای وزنی کمک می نماید. باوجود استفاده گسترده، شاخص توده بدنی محدودیت هایی دارد و بین ماهیچه و چربی تمایز قائل نمی شود و عواملی مانند سن، جنس یا ترکیب بدن را در نظر نمی گیرد.
در نتیجه، فردی با توده عضلانی بالا ممکنست به عنوان فرد دارای اضافه وزن یا چاق طبقه بندی شود، در صورتیکه فردی با توده عضلانی کم اما چربی بدن بالا می تواند در دسته «وزن سالم» قرار گیرد. این ساده سازی می تواند منجر به ارزیابی های گمراه کننده از سلامت فرد شود.
در نتیجه، خیلی از متخصصان از اقدامات بهداشتی جامع تر، مانند فشار خون، سطح کلسترول و مقاومت به انسولین، برای درک بهتر سلامت کلی افراد استفاده می نمایند.
نتایج مطالعات نشان می دهد که خیلی از افرادی که برمبنای شاخص توده بدنی (BMI) به عنوان اضافه وزن طبقه بندی می شوند، از نظر متابولیکی سالم هستند.
کارشناسان در مورد تغییر تمرکز از شاخص توده بدنی به معیارهای عینی سلامت قلبی متابولیک که شامل عواملی مانند فشار خون، مقاومت به انسولین و سطح کلسترول است، استدلال و بیان نمودند این شاخص ها پیش بینی کننده های بهتری برای خطرات و نتایج سلامتی هستند.
نتایج این تحقیق در مجله Medical Science Educator انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب